Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο καινούργιο αεροδρόμιο και σταμάτησε δίπλα στα γιγάνταια airbus. Ο πρωθυπουργός κατέβηκε μέσα σε ζητωκραυγές που έκαναν τους υπερατλαντικούς νυσταγμένους τουρίστες να γυρίσουν. Μπήκε στην λιμουζίνα και κατευθύνθηκε στη Θεσσαλονίκη, είκοσι λεπτά διαδρομή από το αεροδρόμιο. Δεν προτίμησε τον πιο γρήγορο δρόμο της υποθαλάσσιας για να θαυμάσει στην είσοδο της πόλης το πρώτο από τα συνολικά τρία αχανή μητροπολιτικά πάρκα. Θυμήθηκε τα φανάρια στην Εγνατία, το μποτιλιάρισμα και χαμογέλασε όταν συνειδητοποίησε πως όλοι οι κόμβοι πλέον ήταν ανισόπεδοι. Πράγματι σε πολύ λίγη ώρα βρισκόταν στο ξενοδοχείο. Βγήκε στο μπαλκόνι, που είχε πιάτο τον Θερμαικό. Ο ήλιος έδυε και κάποιες τελευταίες παρέες τσαλαβουτούσαν στα καταγάλανα νερά. Στο βάθος δύο πλοία έφευγαν για τα νησιά. Σε μια ώρα ήταν τα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης, της μεγαλύτερης έκθεσης στον Ευρωπαικό χώρο. Ζήτησε από τον οδηγό του να ξεκουραστεί. Θα πήγαινε με το μετρό, μόλις δύο στάσεις. Ήθελε να συγχρωτιστεί με τον κόσμο κάτι που τόσο συχνά έκανε. Έφτασε στην Έκθεση και χαιρέτησε εγκάρδια απλούς πολίτες που ήθελαν να του σφίξουν το χέρι. Αμυδρά θυμήθηκε αυτά που είχε ακούσει από τους γεροντότερους για διαδηλώσεις, φραγμένους δρόμους και δακρυγόνα, τότε που ο κόσμος είχε προβλήματα... Το χειροκρότημα της αίθουσας τον επανέφερε στο παρόν. Αρχηγοί κρατών και το σύνολο της βουλής χειροκροτούσε όρθιο....
Έφτασε με τα πόδια στο ξενοδοχείο. Μια τόσο όμορφη βραδιά του έκανε καλό το περπάτημα. Έριξε μια ματιά στο πρόγραμμα της επόμενης ημέρας. Εγκαίνια της νέας επέκτασης της μονάδας υγειονομικής ταφής απορριμάτων είχε μόνο. Και το απόγευμα ελεύθερο. Δηλαδή βόλτα με το τραμ, επίσκεψη στην αναπαλαιωμένη Άνω Πόλη, αν προλάβαινε μπορεί και να πεταγόταν για ένα μπάνιο στην καταπράσινη Χαλκιδική με τα καταγάλανα νερά. Χαμογελαστός έπεσε για ύπνο...
Η Σεχραζάντ έγειρε το κεφάλι της ανακουφισμένη. Αν και είχαν τελειώσει οι 1000 και μία νύχτες, σήμερα το βράδυ, την 1002η, κατάφερε να διηγηθεί στον Πασά ένα ακόμα παραμύθι. Είχε σωθεί...
Την επόμενη ημέρα το δωμάτιο του Πασά, δίπλα ακριβώς στον καθρέφτη το κοσμούσε το κεφάλι της Σεχραζάντ. Ο Πασάς δεν εκτιμούσε τα παραμύθια που δεν είχαν αληθοφάνεια...
2 comments:
Πού να του έλεγε και για το μετρό, το ανακαινισμένο αεροδρόμιο, τα καινούρια σχολεία και νοσοκομεία...
Θα τη βλέπαμε κρεμασένη ανάποδα στην Αριστοτέλους για παραδειγματισμό.
Ασε με να κράξω λίγο στην αρχή. Ας υποθέσουμε ότι η έμφυτη μιζερολαγνεία που χαρκτηρίζει τους ντόπιους ποδολάγνους θεσσαλονικείς, δεν σε αγγίζει. αναλογίσου όμως τα προβλήματα του παραμυθιού. Όπως αποδεικνύει ο σύγχρονος καπιταλισμός (ως παραμύθι επίσης), οι ώριμες, ορθολογικές και παργωγικές κοινωνίες θέλουν κρύο για να στεριώσουν. άσε που πάνε και κρεμιούνται από τα νταβάνια. Δεν γίνεται κυραΣεχρατζάντ μου να υπερβαίνεις τα εσκαμμένα. Είπες πόσα παραμύθια είπες, αυτοκτόνα να τελειώνουμε. Φίλε όμολογώ ότι όταν δεν μαλακίζεσαι δουλεύεις πολύ καλά.
Post a Comment