Χτες το απόγευμα σε συζήτηση που έκανα σχετικά με εμπειρίες (την ποιότητα και το πλήθος τους) ανέφερα ότι δεν παίζει ρόλο η Ιθάκη, αλλά το ταξίδι. Ξέρω ότι δεν είναι δικιά μου καλό μου blog και δεν είχα σκοπό να κλέψω την Νο2 καλύτερη ατάκα που ξεστόμισε ο Καβάφης (μετά από αυτή που αναρωτιέται ποιός θα τα κάνει πουτάνα τώρα που βάρβαροι γιόκ). Σε τελική αν την παρουσίαζα σαν δική μου θα έλεγα πως δεν παίζει ρόλο η Σέριφος κ.ο.κ.
Μετά λοιπόν από το κλείσιμο του τηλεφώνου μεσολάβησαν 3 τηλέφωνα, 2 σάντουιτς με γύρο (Θεσσαλονίκη γαρ), οι ειδήσεις του STAR και ο διαγωνισμός PLAYMATE 2006 (κάτι σαν τις ειδήσεις του STAR με μεγαλύτερη διάρκεια).
Για να μη δω την EMMANUELLE II (κάτι σαν όλα τα προηγούμενα με πλοκή και συνοχή αριστουργήματος της 7ης τέχνης με πολλά....Oscar ) έκλεισα την τηλεόραση. Όπως καλά κατάλαβες blog μου, είχαν τελειώσει οι μπαταρίες του τηλεκοντρόλ με αποτέλεσμα να είμαι αναγκασμένος να βλέπω STAR ως την αιωνιότητα, κάτι που ακόμα και ο σκληρός Δίας δεν θα έκανε στον Προμηθέα αν υπήρχε τότε τηλεόραση, πόσο μάλλον σε εμένα αν υπήρχε Δίας.
Επομένως, είπα να βγω στο μπαλκόνι με ένα τζιν (με τόνικ, όχι το ρούχο) και να σκεφτώ αυτό περί Ιθάκης.
Ιθάκη δεν υπάρχει. Τελεία και παύλα. Νομίζουμε πως υπάρχει. Ένα ακόμα τέχνασμα για να πείσουμε τον εαυτό μας πως βρήκαμε αυτό που θέλουμε, αυτό που μας εκφράζει. Λες και μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν καλύτερες νέες εμπειρίες σε κάθε τομέα της ζωής μας σε σύγκριση με παλιότερες. Ιθάκη είναι ο θάνατος, το τέλος της διαδρομής μας. Μέχρι εκεί υπάρχει και η Σκιάθος, η Θάσος, η Κέρκυρα. Υπάρχουν εκατομμύρια νησιά όμορφα, άσχημα, φιλικά, άγονα, ήσυχα. Πάνω από όλα, διαφορετικά και γεμάτα εκπλήξεις. Που μας καλούν να φύγουμε από την και καλά Ιθάκη και να συνεχίζουμε το ταξίδι...
Το τελειωμένο τζιν (με τόνικ, όχι το ρούχο), η νυχτερινή Θεσσαλονίκη που δεν αντέχεται χωρίς κλιματιστικό στο κέντρο, η θείτσα με το σύνολο των 87 κιλών εκ των οποίων τα 56 σε κοινή θέα λόγω του κομπινεζόν και η θεία (όχι η απέναντι πάλι) φώτιση ότι μάλλον στο 3ο συρτάρι έχει μπαταρίες για το τηλεκοντρόλ με γλίτωσε τόσο από τις βαρυσήμαντες για καλοκαίρι σκέψεις, όσο και από το STAR, που παρεπιπτόντως έβγαλα από τις μνήμες της ΤV. Τρομοκρατήθηκα στην ιδέα και μόνο...
Υ.Γ. 1 Με το νησί Ιθάκη δεν έχω τίποτα, άσε που είναι και γαμώ τα μέρη για διακοπές. Ούτε με το Δία αν συνεχίζει να κάνει trekking στον Όλυμπο.
Υ.Γ.2 STAR άραγε πιάνει στην Ιθάκη; Στον Όλυμπο; Mμμμμμμ......
2 comments:
Γεια σου αγαπητέ Μίλτο...
Η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να 'ρθει.
Η Ιθάκη είναι αυτό που κυνηγάμε να φτάσουμε.
Η ίδια διαδικασία αντίστροφα. Μάλλον εξαρτάται από τη φύση του ανθρώπου...
Το post, όμως, μάλλον θα έπρεπε να είχε τίτλο "Ωδή στην παρακμή της μεταμεσονύκτιας ελληνικής τηλεόρασης"...
Καλή συνέχεια!
jason σκοπός είναι η έμμεση προβολή 'σοβαρών' και 'υπαρξιακών' θεμάτων, χωρίς βέβαια τη γελοιοποίησή τους, μέσα και από ένα ελαφρύτερο (δια)λογο. Όπως είπε και ο Αγγελακας 'Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή' Θα μου πεις πως στο ίδιο ποίημα - τραγούδι είπε και 'Η ζωή είναι μεγάλη μην την κάνεις καρναβάλι'...
Post a Comment