ΛΙΒ ΓΙΟΡ ΜΙΘ ΙΝ ΓΚΡΙΣ ΙΙΙ (ΡΕΚΒΙΕΜ)

Η μπόρα είναι συνεχής και πέφτει με μανία
Και φέρνει φθινοπωρινή γλυκιά μελαγχολία
Που εμένα είναι έντονη σταγόνα με σταγόνα
Μιας και θυμήθηκα ξανά την πόρνη τη γοργόνα
Μετά τις περιπέτειες στο ένα και στο δύο
Την έφερα στη θύμηση καθώς έβλεπα Χίο (όχι το νησί τον Στέφανο)
Χωρίς εκείνη δε μπορώ μονάχος μου να ζήσω
Στη παραλία έτρεξα μπας και τη συναντήσω
Στη θάλασσα την έψαχνα περίπου μία ώρα
Και μόνο τοίχο έβλεπα μέσα στη μαύρη μπόρα
Δεν είμαι ούτε κοντός ή με μικρή διάπλαση
Απλά ο δήμος έκανε της παραλίας ανάπλαση
Και σκόπιμο το έκρινε απ όλους να τη κρύψει
Ωστε όταν γίνει πιο καλή να μας...καταπλήξει
Έτρεχα προς τον Λευκό με βλέμμα κάπως άδειο
Να βρω κάποιο πέρασμα στ απέραντο γαλάζιο
Μια λαμαρίνα απρόσμενα κάποιος την είχε βγάλει
Οι υπόλοιπες είναι εκεί μέσα σε μαύρο χάλι
Σκύβω μπροστά στη θάλασσα μυρίζω τη σαπίλα
Για όσους ζουν στη πόλη μας απλά ... Θερμαικίλα
Έκπληκτος την αντίκρυσα και έτρεξ ένα δάκρυ
Η μία μου και μοναδική καθότανε στην άκρη
Μόνο που λίγο μαύρισε της μάτωσε και η μύτη
Μάλλον πετρέλαιο ρούφηξε και λίγο από λιγνίτη (από προχτές)
Σαν 80χρονη έμοιαζε κρίμα τόσοι αγώνες
Ρε δες μαλάκα τελικά γερνάνε κι οι γοργόνες
Όμως θυμήθηκα ξανά τα νιάτα της τα ωραία
Έτσι την πήρα αγκαλιά για να της πω τα νέα
Πόλεμοι, ασφαλιστικό και με το κλίμα χάος
Στις τελευταίες εκλογές μπήκε βουλή το ΛΑΟΣ (όχι η χώρα το άλλο)
Σε 10 χρόνια θα χουμε μια γραμμή ΜΕΤΡΟ
Άρα το αντιμετωπίσαμε το κυκλοφοριακό
Έκλαψε και γέλασε και έπαθε και σοκ
Όταν της περιέγραψα τα νέα στο ΠΑΣΟΚ
Άφησα κοινωνικά αλλά και πολιτικά
Και πέρασα αμέσως στα πιο προσωπικά
Την κοίταζα γλυκά της ζήτησα και χάρη
Να πει αν με απάτησε με άνθρωπο ή ψάρι
Αυτή αφού κολύμπησε γύρω από ένα ιμάντα (ο βιολογικός είναι off)
Έδωσε μια με την ουρά και χάθηκε για πάντα...

Σαν ικανός στιχοποιός που νόμπελ θε να πάρει
Δεν θα αφήσω το τέλος μου να ναι σαν του Harry (Potter)
Καθώς χανόταν στ ανοιχτά έπεσε σε μια δίνη
Σκοτώθηκε από σύγκρουση μ' ιπτάμενο δελφίνι....

Π. Η. Π. (s) *

Ωραία είναι τώρα που όλοι εμείς οι bloggers γίναμε κίνημα και πλέον αυτό που γράφουμε ονομάζεται κοινωνική κατακραυγή αφού όλοι παίρνουμε πρωτοβουλίες και γράφουμε για το περιβάλλον και όλοι πετάμε τα σκουπίδια μας όπου πρέπει και ανακυκλώνουμε και κάνουμε εξοικονόμηση ενέργειας γιατί αν συνασπιστούμε εμείς οι bloggers κάτι τρέχει στα γύφτικα τα οποία είναι και οικολογικά καθώς με την ανακύκλωση βγάζουν οι τσιγγάνοι τα προς το ζην και επιστρέφοντας στο θέμα όχι αυτά όλα δεν γίνονται για να παίρνουν νόμπελ ειρήνης πολιτικοί μπας και ξανακατέβουν σε εκλογές ούτε διαφημίζονται τζάμπα τα -κοινής ωφέλειας μάλλον- γιου τιουμπ ούτε πλουτίζουν περιβαλλοντολογικές οργανώσεις με τις επιλεκτικές τους επιθέσεις ανάλογα με τα συμφέροντά τους ούτε ζούμε στον αιώνα της υποκρισίας και δεν είναι λέξεις κλειδιά στη χώρα μας τα 'Ιονία Οδός' και 'αυθαίρετα' και 'οικοπεδοποίηση' ούτε λέξεις ταμπού τα 'εθνικό κτηματολόγιο' και 'δασολόγιο' και το βασικότερο δεν είναι πρόβατα οι bloggers που θα γράψουν τη συγκεκριμένη μέρα για αυτό και μια άλλη για κάτι άλλο, αν και βλέπεις και εγώ υπακούω, και εγώ στρατιωτάκι για αυτό γράφω και νομίζω πως φτάνει ως ενέργεια προστασίας του περιβάλλοντος μιας και ΔΕΝ θα ανακυκλώσω τίποτα ΔΕΝ θα αλλάξω τις συνήθειές μου ΔΕΝ θα καθαρίσω κανένα δάσος αλλά θα συνεχίσω να απολαμβάνω τον καφέ μου με κοντομάνικο τον Νοέμβρη δηλαδή όλα φυσιολογικά αν και νιώθω κάποιες τύψεις επομένως λέω να συνεισφέρω ως προς το όνομα της ημέρας και μιας και υπάρχει Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, προτείνω αυτή των bloggers η σημερινή να ονομαστεί Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος (special) ή καλύτερα με το αρτικόλεξο του τίτλου που συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο αυτή την πρωτοβουλία.