Saturday, September 08, 2007

A TRUE STORY...

Οι φωνές με ξύπνησαν από ένα βαθύ απογευματινό ύπνο. Ρε λες πάλι... σκέφτηκα. Κι όμως το απέναντι σπίτι είναι φωταγωγημένο και μουσικές ακούγονται από μέσα. Υπάρχει μια ιστορία που συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια και έχει να κάνει με αυτό το σπίτι απέναντι.
Εκεί ζει μια οικογένεια τριμελής, ένα ζευγάρι με μια μοναχοκόρη. Η κόρη είναι πολύ όμορφη με λίγα χρονάκια παραπάνω πλέον. Είναι ανύπαντρη καθώς είναι άτολμη, κλεισμένη στον εαυτό της, υστερική ώρες-ώρες. Οι γονείς φοβούμενοι πως θα μείνει στο ράφι με το χαρακτήρα της, αρχίσανε από τότε που ήταν μικρή τα προξενειά.
Ετσι λοιπόν κάθε φορά που εμφανίζεται ο επίδοξος γαμπρός που κάλεσαν, τη γιορτή που ετοιμάζουν την καταλαβαίνει όλη η γειτονιά. Καθαριότητα μέρες πριν (και καθόλου το υπόλοιπο χρονικό διάστημα) ωραία φαγητά, λούσα, όργανα, φωνές, κακό. Και αυτό κρατάει ολόκληρη εβδομάδα με τη γειτονιά να ενοχλείται αλλά να μη λέει τίποτα...

Έχει κατανόηση η γειτονιά γιατί, όπως όλες οι γειτονιές, ξέρει. Ξέρει πως ο γαμπρός έρχεται για να φάει και να πιεί γιατί οι γαμπροί έχουν μάθει το πόσο απλόχερη είναι η οικογένεια και την κοροιδεύουνε. Ξέρει πως η περιουσία που αραδιάζει ο γαμπρός δεν θα έρθει αλλά η οικογένεια ονειρεύεται και σχεδιάζει μάταια όσο είναι αυτός εδώ. Ξέρει πως όταν φύγει το σπίτι θα ξαναγίνει το ελεεινό χαμόσπιτο και η κόρη ένα παραμελημένο χτικιό που θα σέρνεται στους δρόμους μέχρι τον επόμενο, άδοξο εβδομαδιαίο έρωτά της, που θα την κοροιδέψει.
Και κυρίως ξέρει πως τα βράδια στη διάρκεια κάθε επίσκεψης ο γαμπρός εκμεταλλεύεται την φιλοξενία της οικογένειας και μπαίνει στο δωμάτιο της κόρης. Τα υπόλοιπα δεν χρειάζεται να τα ξέρει γιατί ακούει απεγνωσμένες κραυγές και κλάματα. Η γειτονιά όπως και η οικογένεια κάνουν όλα αυτά τα χρόνια πως δεν ακούνε...

Σε μια εβδομάδα τα φώτα στο σπίτι θα σβήσουν και πάλι. Η κόρη θα κλάψει και θα το ξεπεράσει όπως πάντα. Ομως τα χρόνια έχουν περάσει και έχει κουραστεί. Αλλά θα συνεχίζουν οι γονείς να καλούν γαμπρούς. Αλλά θα συνεχίζει να γίνεται η γιορτή όπως πάντα. Αλλά θα συνεχίσει η καημένη γεροντοκόρη να φαντάζεται τον εαυτό της ως νύφη.

'Νύφη του Θερμαικού', όπως την αποκαλεί κοροιδευτικά ολόκληρη η γειτονιά...

Καλή 72η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης...

1 comment:

Anonymous said...

Στην αρχή νόμισα ότι θα είναι μία ιστορία μυστηρίου και τρόμου, πολύ εμφανής η επίδραση του άπειρου Steven King που έχεις διαβάσει στον τρόπο που γράφεις :)

Μετά το γύρισες στο μελό αλλά και πάλι δεν πήγε το μυαλό μου...

You are good!!!