Ο λαός μου πέθανε από πείνα
και εκείνος που δεν χάθηκε από ασιτία
μακελεύτηκε με το σπαθί.
Χαθήκαν από πείνα σε τόπο γεμάτο γάλα και μέλι
Πεθάναν γιατί οι οχιές και οι γιοί τους
έφτυσαν δηλητήριο στο χώρο
όπου Ιεροί Κέδροι, ρόδα και γιασεμιά
αποπνέουν το άρωμά τους
Πρόκειται για ποίημα του Χαλίλ Τζιμπράν που γράφηκε λίγο μετά το χαμό 500.000 Λιβανέζων. Πότε; To 1916 παρακαλώ!! Τελικά η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Επαναλαμβάνει. Μόνο τις συμφορές και τα δεινά. Τι να πούμε για το Λίβανο; 1916; 1982; 2006; Και μετά; ; Άσε το Ισραήλ... Δεν γαμιούνται; Αυτοί άλλωστε ξέχασαν. Αναγνωρίζουν μόνο το ολοκαύτωμα που 'δέχονται' και όχι αυτό που προκαλούν. Στον κυκεώνα του λόμπι τους, χαμένοι σε εθνικιστικές συνωμοσίες υπέρ και κατά. Και μετά ο αντίπαλος. Μουσουλμάνοι χαμένοι σε ερμηνείες της θρησκείας τους, έρμαια της 'φώτισης' του Αλλάχ τους να τους βάλει να ζουν επάνω σε πετρέλαια.
Το έθνος και ο θεός (κεφαλαία 'ε' και 'θ' μην περιμένετε από εμένα). Αυτά είναι η ιστορία, τα δεινά και οι συμφορές. Έλληνας ή Πέρσης, Χριστιανός ή Μουσουλμάνος, σημαίες, σταυροί, λάβαρα και ημισέληνοι...
Και στη μέση; Ή μάλλον το αποτέλεσμα; Αυτές οι εικόνες. Και η άλλη... Με το κοριτσάκι... Πάντα υπάρχει ένα κοριτσάκι, μάλλον είναι διαβολική σύμπτωση (πάλι θρησκευτικό κατάλοιπο). Πολωνεζάκι στο Άουσβιτς, Ιαπωνάκι στη Χιροσίμα, Λιβανεζάκι χτες. Όχι δεν θα βάλω τη συγκεκριμένη φωτογραφία, που την είδα σχεδόν παντού. Γιατί αυτό το κοριτσάκι φταίει, έφταιγε και θα φταίει πάντα. Όχι για τον πόλεμο. Γιατί στοιχειώνει τα ονειρά σας.
Α.... Και το ποίημα τελειώνει κάπως έτσι....Θυμίζω... το 1916...
Ειρήνη στη Βυρητό μ όλη την καρδιά μου
φιλιά στην πόλη και στα σύννεφα
Στον βράχο που μοιάζει με πρόσωπο ναύτη
Από την ψυχή ανθρώπων φτιάχνει κρασί
Απο ιδρώτα ψωμί και γιασεμί
Πώς έφτασε να χει γεύση καπνού και πυρκαγιάς;
Υ.Γ.1 Ποίημα από 'Τα Νέα' αναδημοσίευση του 'Independent'. Όπως σχεδόν πάντα γράφω και την αφορμή του post...
Υ.Γ.2 Υπήρχε και κυριότερη αφορμή από το ποίημα... Για όποιον μπόρεί και αντέχει... http://www.bubbleshare.com/album/47671/1356651/overview
3 comments:
Παρεπιπτόντως, μ αρέσουν τα counter (και) γι αυτό το λόγο... 15 δευτερόλεπτα μετά από το post (με το link που περιέχει) έκαναν την πρώτη εμφάνιση 2 μαζί Αμερικανοί στο blog!! Συμπτώσεις...
καλησπέρα και απο κοντά.
ζούμε μια κατασταση που καθε χρόνο,καθε μερα που περνάει γίνεται χειρότερη.γι΄αυτο πιστέυω οτι σιγα-σιγα θα πρεπει να φωνάζουμε.1 φωνή σημερα 2 αυριο και ποτέ δεν ξέρεις..
Δεν ξέρω τι θα κάνουν οι φωνές και τι όχι...
Χαίρομαι, πάντως, που ανακαλύπτω κι άλλους ανθρώπους με ευαισθησίες.
Αγαπητέ Μίλτο, ορίστε λοιπόν που μπορείς να γράψεις πάρα πολύ ενδιφέροντα κείμενα, χωρίς ίχνος χιούμορ...
Post a Comment